Μπεν Μπελά, Αχμέτ

(Mαρνία, Οράν 1919 –). Αλγερινός επαναστάτης και πολιτικός. Υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές του αγώνα ενάντια στη γαλλική αποικιοκρατία μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Μέλος του Κινήματος για τον Θρίαμβο των Δημοκρατικών Ελευθεριών το 1946 ίδρυσε με τον Mοχάμετ Xίντερ και τον Aΐτ Aχμέτ την Ειδική Οργάνωση, που είχε σκοπό τη βίαιη κατάλυση της γαλλικής εξουσίας. Έπειτα από πολλές ανατρεπτικές απόπειρες, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η επίθεση σε ένα ταχυδρομικό γραφείο, συνελήφθη και καταδικάστηκε το 1952, αλλά κατόρθωσε να διαφύγει στο Κάιρο απ’ όπου συνέχισε τον αγώνα. Αφού συνελήφθη ξανά από τους Γάλλους, που εξανάγκασαν σε αλλαγή πορείας το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε μαζί με τους άλλους τέσσερις εξόριστους αρχηγούς της επανάστασης, και το οποίο κατευθυνόταν από το Ραμπάτ στην Τύνιδα, ο Μ.Μ. έγινε το ζωντανό σύμβολο της σκλαβωμένης Αλγερίας. Ελευθερώθηκε ύστερα από τη σύναψη των γαλλο-αλγερινών συμφωνιών του Εβιάν (Μάρτιος 1962) και υποστηρίχθηκε από τα πιο αδιάλλακτα στελέχη του απελευθερωτικού στρατού. Όταν η προσωρινή κυβέρνηση της Αλγερινής Δημοκρατίας απομακρύνθηκε από την εξουσία, ο Μ.Μ. ανέλαβε να σχηματίσει την πρώτη κυβέρνηση της ανεξάρτητης Αλγερίας, που διήρκεσε από το Σεπτέμβριο του 1962 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1963, οπότε ψηφίστηκε το νέο σύνταγμα και ο Μ.Μ. ανέλαβε την προεδρία της δημοκρατίας, συγκεντρώνοντας στα χέρια του την εκτελεστική εξουσία, την αρχηγία των ενόπλων δυνάμεων και της δικαιοσύνης. Η μεταβατική περίοδος υπό τον Μ.Μ. υπήρξε οπωσδήποτε η πιο γόνιμη για την αλγερινή επανάσταση. Ανακτήθηκαν τα εδάφη που άλλοτε κατείχαν οι άποικοι, εφαρμόστηκε σωστά ο θεσμός της αυτοδιαχείρισης (που αποτέλεσε το διακριτικό γνώρισμα του αλγερινού σοσιαλισμού), διαδόθηκε η εκπαίδευση σε πληθυσμούς που κατοικούσαν σε περιοχές, οι οποίες, καθ’ όλη τη διάρκεια του αποικιακού καθεστώτος, ήταν απόλυτα αποκομμένες από κάθε είδος πολιτισμού. Παράλληλα, έγινε ευδόκιμη προσπάθεια για τη δημιουργία εθνικής βιομηχανικής υποδομής και για την οικοδόμηση ενός κυρίαρχου και σταθερού κράτους. Η πολιτική του Μ.Μ. ήταν σοσιαλιστική και από τους κυριότερους συνεργάτες του, στο πεδίο των οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών, υπήρξε ο Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο), ηγέτης του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος. Αργότερα, όμως, έπειτα από εθνικοποιήσεις των εδαφών των αποίκων και αρκετών βιομηχανιών και μετά τη θεσμοποίηση της αυτοδιαχείρισης, το καθεστώς προσανατολίστηκε σε έναν παρεμβατισμό που δεν απέκλειε ακόμα και τη συνύπαρξη με μια ισχυρή ξένη ιδιωτική βιομηχανία. Το καθεστώς εξάλλου δεν τολμούσε να ολοκληρώσει την πολυπόθητη από τον ιθαγενή πληθυσμό αγροτική μεταρρύθμιση. Αυτοί οι δισταγμοί και ο κίνδυνος μιας συμφιλίωσης του πρώτου αρχηγού της αλγερινής επανάστασης με τους παλιούς του πολιτικούς αντιπάλους προκάλεσαν το 1965 ένα πραξικόπημα του οποίου ήταν αρχηγός ο συνταγματάρχης Mπουμεντιέν που απομάκρυνε τον Μ.Μ.